Gece on ikilerim.
Ufka açılan pencerelerim.
Sessizliğin içinde yalnızlıkla beraber,
Benliğimle konuştuğum saatlerim.
İstemez ruh halim olsun ki sabah,
Dökülür dilimden kağıda sözcüklerim.
Doymuyor sükuta açılmış iştah,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var