Gece karanlığın koynunda, üzerimde sessizlik pelerini
Yalnızlık en büyük dostum, duvarlarla çepeçevre zamanım
Kanlı ellerimin kavisleri, son duvarın en uzak köşesine doğru
İrkiliyorum, uyanıyorum, nefes alıyorum, ama ellerim kanlı
Kelimelerin katiliyim, ahenkle boğuyorum onları
Cümle kuyucuklarına tıkıyorum, ellerim kanlı
Pişman oluyorum, ama kurtarmak da nesi
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Devamını Oku
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta