açar bu öyküde hanımelleri
her gece bir evin penceresinde
sanki bir öpüşün ıslaklığıdır
dünden kalan bir özlemdir,sesinde
tadılmamış bir aşktır belkide
ve
ne zaman baksam biri gezinir
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta