Gecenin koynunda sekine buluyor insan hele de bir sevgilinin koynunda ise o an da bir de... Huzurdur gece, sessizliktir, sabırdır, zaferler çoğu zaman gece kazanılır, gece tutuşur aşkın ateşi... Dağ başında bir köy evinde hele de bir ay ışığının altında, sabaha doğru yelken açmak çimenlerin üstünde... Uzaktan çakallar ulusa bile aldırmadan göz kırpmak Hilale...
Kulağını toprağa dayayıp da yerin derinliklerini dinlemek... Karıncaların ayak seslerini, arılarını vızıltılarını bir senfoni güzelliği ile ruhuna nakşetmek... Bundan daha güzel ne var? Gece kimi zaman simsiyahtır, kimi zaman laciverttir... Bazı gecelerin sabahı bir türlü olmaz... Zordur yaşananlar... Bazı zamanda gecenin sonu huzurlu bir aydınlığa ulaşır insan...
Ruhunuzda fırtınalar koparken, o gecenin sessizliği az da olsa huzur verir insanın ruhunun derinliklerine... Hele bir de ince ince tatlı bir müzik, alır sizi götürür kim bilir nerelere... Ay dolunay olmuş ya da hilal, ne fark eder? Işığını salıyor ya hem dünyaya hem de ruhumuza...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta