En çok gecenin koynuna sığınan ben
Nasıl oldu da,
Bu kadar ayrı kaldım, bilmem.
Ama..
Gece beni affetsin
Korktum ondan bir vakit...
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Çok sevdiğim bir söz geldi şimdi aklıma.
“Yalnız ölüler dönmez! ”
Dönmüyorsa ölüler,
Öldüğündendir.
Ama ben,
Hala diriyim.
Çok iyi tebrikler
ali niyazi gül keyif alamadı çünki beyni bilinmeyenli denklemelere çalışmıyor sanırım.. neresinin karışık olduğunu yazsa bende keyif almaktan vazgeçerdim.. ali senin için bir şiir yazdım 2x2=4 :))) nasıl ama.. iyi değil mi??
Affetmek büyüklüktendir
Yakışır şanına senin.
Bak gece!
Döndüm işte.
Atıyor kalbim eskisi kadar.
Hatta bir tutam daha fütursuzca.
Yine al beni koynuna.
karışıktı, konu dağılmış geldi keyif alamadım açıkçası...
En çok gecenin koynuna sığınan ben
Nasıl oldu da,
Bu kadar ayrı kaldım, bilmem.
Ama..
Gece beni affetsin
Korktum ondan bir vakit...
gündüzler gibi gecelerde yaşammak içindir.
yüreğine sağlık.
Esenlikler dilerim.
Sevgi ve saygılarımla.
bir tam puanda benden
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta