Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
İçinde isyan dolu bir duygu, anlatım güzel.Umarım şiirdeki olay başına gelmemiştir.Tebrikler.
BU ŞİRİ YAZARKEN,
DİŞLERİNİ GICIRDATTIN MI,
ÇÜNKÜ BEN OKURKEN,
HATTA SIRF SANA İNAT DERKEN,
DİŞLERİMİN GICIDADIĞINI HİSETTİM.
NE BU ÖFKE,
AĞDALI DUYGULAR,
GECEYE DAMGASINI VURMUŞ.
GECE ZATEN GELECEK,
VE HER GECE HER GECEYİ KOVALAYACAK,
AMA NE GECE GÜNDÜZÜ,
NE DE GÜNDÜZ GECEYİ ASLA YAKALAYAMAYACAK.
ÖNENLİ OLAN RUHA GECENİN GELMEMESİ.
KARAMSAR BİR ŞİİR.
BUNLANDIRIYOR ADAMI.
AMA BUNLANDIRMAK DA BİRT USTALIK.
KUTLARIM GÜZEL ŞİİRİNİ.
NECATİ OCAKCI
ANTALYA
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta