Haber salmış, “Gelsin.” demişsin bana,
Söylesene ey sevdiğim, geç kalmadın mı?
Dalda çiçek soldu, dağda karanfil...
Söylesene ey sevdiğim, ben solmadım mı?
“Çok özledim, artık yeter.” demişsin,
“Sevdası gönlümde tüter.” demişsin,
“Ayrılık ölümden beter.” demişsin,
Pişmanlık duymaya geç kalmadın mı?
Gönlüm bir kuş gibi yuvandı senin,
Bunca yıl geçse de dolmadı yerin.
Aşkından çok etti bana kederin,
“Sev artık.” demeye geç kalmadın mı?
“Hiç bitmesin bu aşk.” deyip de sana,
O kadar dil döküp yalvarmadım mı?
Yüzüstü bırakıp giden ben miydim?
“Gel artık.” demeye geç kalmadın mı?
Ne zaman seninle göz göze gelsek,
Tatlı bir tebessüm sarardı bizi.
Bana çok gördüğün o cennet yüzü,
“Gör artık.” demeye geç kalmadın mı?
El ele gezerken bile hasret çekip,
Yeminler etmedik mi “Bir ömür.” deyip?
Bunca yıldan sonra hatrıma gelip,
“Özledim.” demeye geç kalmadın mı?
Bize yaz gibiydi soğuk zemheri,
İlk biz arar bulurduk kardelenleri.
Bir zamanlar kuş gibi tuttuğum o elleri,
“Tut artık.” demeye geç kalmadın mı?
Kor kalmadı yüreğimde, Kerem olsam da,
Geçti artık sevda çağı, verem olsam da.
Şimdi bana Leyla olmuş Mecnunum dersin,
Çölleri aşmaya geç kalmadın mı?
FEVZİ EMİR YILMAZ
Fevzi Emir YılmazKayıt Tarihi : 16.10.2023 22:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!