Gayya Kuyusu Şiiri - Hamiye Gül

Kayıyor düşüncelerim aklımdan,
Sanki gayya kuyusu çıkamıyorum.
Sarmış balçık yüzler her tarafımı,
Debelendikçe uslarında batıyorum.

Maskeler arkasında hakiki suratlar,
Dışı dost görünür içi hunhar bakar.
Bir muamma bilemem kaç yüz takar,
Mezalim kuyusundan çıkamıyorum.

Zehirli bir sarmaşık devasa kolları,
Ölçsem bitmez metrelerce dalları.
Sözlerinin yüzü sunuyor bal sofrası,
Ayan beyan içi ağulu zakkum sofrası.

Sığmaz aklıma hep zihnimde sorgusu,
Görmüyorum önümü yetiyor korkusu.
Çiyanlar sarmış sokagı geliyor solugu.
Bin bir suretle dolaşırlar kaçamıyorum.

Aleve verip kendimi vel hasılı kelam,
Karanlıgın içinden sâfiyeti çıkaracağım.
Elbet biliyorum yılanlar sokacak ama
Sevgi meşalesini ölerek alazlayacagım.

Şahmeranların dillerinden kızgın demir,
Dövdükçe boynunu aksın çatal dilden zehir.
Düsturum sâfiyet doğru yol besbellidir,
"Bana dokunmayan yılan bin yaşasın."Değil.