Yüze gülecek kadar dost bildiğimiz insanların, arkamızdan konuşacak kadar yüzsüz olmaları garip değil mi?
Bizim bunu geç anlamış olmamız ve kendimizi bile sorgulayarak kadar güveni yok eden halimiz garip değil mi?
Ulaşamayacağımızı sandığımız kadar yüksekte olduğunu varsaydığımız kişilerin karşısında o insanların eğilmeyi gerektirmeyecek kadar alçakta olduğu gerçeğini bilmiyor olmamız garip değil mi?
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem