Gonca ateşini terk etmiş bir meçhule gidiyor
Zaman küle dönmüş
Ufuk müphem serenatlara hazırlanıyor
Kimsesiz bir ağaç kendine ağlarken göl kıyısında
İnsanın içindeki çöl çoğalıyor
Ne garip bir aşkın susuzluktan ölmesi
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
