Gardaş İdik Şiiri - Abbas Paksoy

Gardaş İdik
Cırcırlar durmaz, çalardı saz.
Neşe kaynağımızdı, tüm yaz.
Hep üzülürdük, gelirse güz.
Beraber, ne gün geçirdik biz.

Koyundan gelirdi, yünümüz.
Sütüyle geçerdi, günümüz.
Daldan, görünmezdi önümüz.
Yılan, çıyan hep gardaş idik.

Karlı dağlar, kavuştu güneşe.
Ormanlara, geldi bir neşe.
Son verelim, uykudaki düşe.
Eridi kar, akıyor sular.

Hepimiz, güzel arkadaşız.
Bazen ayık, bazen de şaşız.
Birlikte yaşayan, gardaşız.
İnsanlar kıydı, size bize.

Paksoy’um, dağları özlüyor.
Orman, hayalinde geziyor.
Derdini kâğıda, yazıyor.
Çok özledim, sizi ormanlar.