sarp kayalıkların deniz feneriydim
küreksiz bir sandaldım
ıssız denizin ortasında
demiryolu döşenmemiş bir kentin
yıllar önce yapılmış
kimsesiz gar binasıydım
sabah trenleri hiç kalkmayan
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Öyle büyük bir umutsuzluk ki bu ... Yalnızlığı çok güzel anlatmışsınız..açıkçası ürperdim biraz.. Sevenlerinizle..sevdiklerinizle umut dolu yarınlar dilerim..sevgiler..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta