Bu gönül kûyuna artık ne bir kervan uğrar, ne bir selâm.
Bezmi dağılmış bir harâbe, tek yoldaşı hüzünden özge.
Kim bu viranenin mimarı, kim yıktı bendeki bu arş-ı âlâm?
Vefayı unutan, ahdini bozan o zalim sevdadan özge.
Kapım mühürlü, sâkim hicran; kadehimde zehirden bir câm,
Dost bildiğim her yüzde şimdi bir yabancıdan özge.
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta