Bir evden daha taşınmak için, bugün eşyaları topluyorum.
Şimdiye dek yuvam burasıydı ve artık onu terk ediyorum.
Bir çok kez taşındım,ama,içlerinde en çok bu evi sevmiştim.
Sebep ne olabilir diye baktım,her köşesinde sevişmişim.
Bir gün şansına şöhret olursam,artık bu evi müze yapsınlar.
Çünkü, çocukluğumun geçtiği evi yıkıp, iş hanı yapmışlar.
Sigaramı salonda içerdim,duvardaki is,bunu gösterir.
Bu hususu yansıtan birkaç kül tablası salona konabilir.
İşin şakası bir yana, ne çok hatıralarım oldu burada.
Bir bilseniz,ne şen kahkahalar yankılanmıştır duvarlarında.
Ne kavgalar, sevinçler var içinde, ne üzüntüler yaşanmıştır.
Yerdeki parke tahtaları,gözümden akan yaşlar ıslatmıştır.
Mutfağı kuru soğan kokan,musluklarından buz gibi su akan,
Bazı zamanlar yalnız,çoğu zaman sevdiklerimle yaşanılan,
Hatıraları geride bıraktığım, benim güzel bekar evim,
Sanırım bir daha hiçbir evi, senin kadar çok sevmeyeceğim.
Yıllar sonra bu evi dolaşırken,bir ses duyarsanız gaipten,
Sakın korkmayın,o benim sesim,kubbede bir sedadır maziden.
Kayıt Tarihi : 12.2.2005 13:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!