Fürüzan Şiiri - İlyas Kaplan

buğulu camlarda
dirilince sabah
akşamlardan, gecelerden,
senden uzağım fürüzan

içimde tüter hava,
renk, eda, iklim
gökyüzü dökülmüş kaldırımlardan
ahşap evlerden gölgeli sokaklardan
koyu yeşil bahçelerden
birde sen geçersin
adın gibi
kaybolup gidersin uzaklara doğru

bilmediğim bir mevsimin içinden gelen kişi
onlarca zaman beni pençesinde inleten kişi
tanımadığım diyarlardan ,kentlerden
binbir gece masalından
o beyaz gökten
emirgan mı erguvan mı bilinmez
sirkeci garından
galata kulesinden
bana kaybettiğimi getir fürüzan

fürüzan bitmeyen bir masal
fürüzan sönmeyen bir şafak
fürüzan bir efsane
fürüzan bir destan

eyüp de soluklanan bulutun gölgesinden
o yokuşun başından
bana bir fürüzan getir
yemin ettim bu akşam
o sarı saçlarına el sürmeyeceğim

sendin mahalle mahalle örtündüğüm
sendin köşede sedef kakmalı o udun
tamburi cemil beyin çaldığı
eski plakta
o hüzzam şarkı

bir gül dalında, dağ zambağında
cumbadan avluya sarılan o sarmaşıkta
denizle omuz omuza
boğazı yarılayan o kayıkta
ama dur bekle
acele etme
güneş tepelerden gitmeden önce
gelme
fürüzan…

redfer