Fukara Şiiri - Abbas Paksoy

Kazmayla, küreğini alır.
Sabah erkenden, Pazara gelir.
İşsiz kalacak, iyi bilir.
Eve, eli boş gitmez insan.

Bazen, bir ekmeklik, iş bulur.
Eve, kuru bir ekmek alır.
Akşam olur, evine gelir.
Avrat, çocuk hepsi sevinir.

Çocuklar, her gece, aç yatar.
Bir gün, birinden daha beter,
Sıcak bir çay, gözünde tüter.
Yoksulluk, sen neymişsin, böyle.

Paksoy’a verin, kuru ekmek.
Ne çorba ister, ne de çomak.
Amacı, insanca yaşamak,
Doymak için, ister bir memek.