orhan veli’nin urumelihisarı’nda
sade kahve’de
her dem elit bir kalabalık
boğaz’a karşı yudumlanır ılık ılık
kahve ve yaz
istanbul’u seyrediyorum gözlerim alık
bir keşmekeş gözümü zedeliyor
yürüyenlerden daha yavaş yollarda araçlar
sağda solda kavga dalaş kap kaçlar
ortalıkta yorgun mutsuz çaresiz ve korkulu bir kalabalık
istanbul’u seyrediyorum gözlerim alık
magazin meşhuru müphem manken
kolunda kokain kokulu bir hıyar
kameraya kıkırdar
“yeni sevgilim
seviyeli bir ilişkimiz var
aşkımı açmayı ar saydım sana
oysa ki şal edip sarsaydım sana
sevmenin sırrını sorsaydım sana
söyler miydin acep sohbet olarak
bütün sırlarımı dökseydim sana
bir telefon gelmişti
elli bir oynuyordum
abim arıyordu
kağıtları masaya bırakmıştım
kulaklarım zonkluyordu
kanun yazan hukukçu
onaylayan devlet adamı idama evet derken
suçlu gördüğünün öldürülmesini isterken
bir câni gibi davrandığını düşünmez mi hiç?
bir katilin bile öldürülmesi
içimi ürpertiyor tepede küme küme
mavi göğü kaplayan gri kalın bulutlar
geçer gider mi acep boşalır mı üstüme
erken bitti yine yaz tükendi son umutlar
kış durmasa arkada ıslak karanlık ayaz
“gazozumun kapağını bedri açtı” demiş müjde!
açar açar.. bunda ne var?
müjde açık saçık ortalarda
iyi de
ar nerede ar?
dinini bilen anlayan
bunu kişiliğiyle
ve bilimle birlikte değerlendiren kişilerden oluşur millet
dini diğerlerine üstün kabul edenlerse olurlar ümmet
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!