Fotojen Zenin Kaloması

saklı kalmış algıların defterindeyim
aynı suda susamış olmanın yazgısını yazıyor elemim
ruhlarımızı uçuran y’elin ağzı değiliz
sevmeye kafiyeli şiirin son sözcüğüyüz
yazılmaya imgeli kitabın aşk kapağıyız
kaybolduğumuz ayıpların can atlasıyız
aşk kendine ciltleniyor
ben sensizliğin yılanı
kabuk değiştirmeye gidiyorum
2/…………….

habersiz hazanlar ve nazların kondu y’arama
sonsuzluğa alıştırmalar yaptım çareme
bir höyüğün aşk gözü olmak istedim sol yanına
bu yüzden beni benden arama
3/………………

fotoğraflarında kalan nemli gülüşlerin izi çizer dünyamı
gün’eşi kapattı gözlerin
gül’ümse yaşamanın neonlarına
beni de ekle can duvarına
güzellerden sakın beni özünle
4/…………….
Döktüğün damlaların merasimi var
ilk damlan
İlk aşk kadar ıslak
Ve son sözün kadar kuruydu bekleyiş
5/…..
Dondurulmuş sevgini kullanıyorum aşk cennetinde
Unuttuğum acıların şerbetini içiriyor dermanlar
hiçbir kimseyim kimsesiz sevgililer arenesında
Yenilmişim bir kere sana
Her güzele tuş ya da düş olma zaafındayım
Kapat aşk zarfını yazma beni bir daha dünyana