Fırtına Şiiri - Serdar Yusuf

Fırtına

Az önce yüreğimde bir fırtına koptu,
Kalbim eriyen mum gibi içime aktı.
Umutlarım, kırlangıç yuvası gibi dağıldı,
Her yanım, çilenin gözyaşında savrulan bir damla.

İçimde ağıtlar tüter,
Gözlerim kara bulutlar olur.
Hasretin ardında kaldım.
Kâbus gibi çöktü düşler üzerime,
Gönlümden birer birer kopup gitti kelebekler.

Sol yanım şimdi bir gölge gibi,
Bir çalı sessizce ay ışığında ağlar.
Bir kuş ötüyor —
Ve bir yürek, bir insan,
Denize sarılmış bir yakamoz gibi
Sessizce batıyor en derine.

Karanlık sözlerime sızıyor,
Gülüşlerim eski bir hikâyede gömülü.
Her tebessüm acıyla demlenmiş,
Bakışlarım rüzgâr gibi — keskin, suskun.

Sevdamın sesini hâlâ duyuyorum,
Ama artık kapanmış kapılar,
Güneşin aynasına kilit vurulmuş.
Dilime uğramıyor isyan —
Sadece sessiz bir teslimiyet
Duruyor gözlerimin kıyısında.

Saçlarım acıyla tutuşuyor,
Nefesim dumanla dans ediyor gecede.
Ay’ın yüzü —
Masum bir yalan gibi ışıyor üzerime.

Ve sen.
Yüreğimi baştan sona kuşatan aşkın.
Her damla kanımda sen varsın,
Her alyuvarda senin izini taşıyorum.

Artık, artık çıkamazsın içimden.
Ne kıyametin en şiddetli rüzgârı,
Ne mahşerin en alevli koru
Sökebilir seni yüreğimden.

Kırılmış kilitlerle
Asılısın darağacıma.

Az önce yüreğimde bir fırtına koptu.