Hurma ağacıydı oysa ki insanın en sadık halası
Bereketli beldenin masalımsı rüyasını fısıldardı hergün
Ne toprakta ne de Hişam Sarayında bitmezdi ün, ancak;
Alt edilmeliydi şehirler, düşler ve ne varsa bir yaşamda bölüştüğün
Vurulmalı mıydı sokakta babasıyla yürüyen masum çocuk?
Vurulmalıydı belki anaların evladına kömür karası yası
Avluma düşen küçük mavi bir kuş
Narin kanatları hür ve minicik
Zindanda hayat hep karanlık yokuş
Özgürlük, küçük mavi pencerecik
Uçuyor ömrüm kuş gibi bir damda
Kaç mevsim geçti arkandan
Önce ilkbahar yaz sonra kış
Öksüz kaldı şiir, vakit hazân
Kaydı yıldızlar, ahenk ve nakış
Kaç mevsim geçti arkandan
Ardından düşen tüm satırlarımda
Yine seni karalıyorum seni
Fani ömrüm senin sokaklarında
Ezilen kupkuru bir yaprak gibi
Narin narin esiyor rüzgârında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!