Anadoluda kızlar dokur kilim
Cehaleti yener bilim
Adanadır benim ilim
Sensiz Akdeniz bile
Benim için en soğuk iklim
Kim bilir ne çok ortak anımız vardır seninle
Farklı zamanlarda da olsa
Aynı otobüsün tekli koltuğunda
Camdaki buğuya aynı şekilde çizmişizdir kalbi
Kim bilir
Bu kaçıncı gecem,
Sabaha karışan.
Uğruna akıttığım,
Kaçıcı gözyaşım?
Bu kaçınca kadehim,
İçine sensizliği doldurup, fondip yaptığım…
Sensizlik bir kanser gibi
Günden güne yayılıyor hücrelerime
Yalnızlar kervanının önde gideniyim
Şimdi ben
Kalpte açılan yara mıyım?
Hayata ve sana dair
O kadar çok şey var ki söylenecek
Eğer gün gelir de
Dökülürse kelimeler dudaklarımdan
Ya da kelimeler
Kâfi gelirse
Pazarın sıkıntı vurdu gene beynime
Kahrolası yalnızlıklar içinde sürüp gidiyor hayatlar
Ölüyoruz günden güne
Arkamızda ağlayanımız yok
Ne bir dost
Ne bir sevgili
Şiir gibi yaşarım ben
Bir hayli gizemli ve içine kapanık
Cümle olurum bazen
Öznesinde seni gizleyen
Bir ülke yeşertirim kalbimde
Gideni sormayacaksın arkadaş
Ne uçan kuşa
Ne kayan yıldıza
Ne de bir çocuğun gülüşündeki umutlara
Vatan aşkından düşmanlar döndü küle
Şehitlerin kanı dönüştü sele
Yarını göremesem bile
Vermem seni ele
Bizimdi
Sonsuza kadar bizim kalacak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!