Nede mahsun yatarsın yoksun uykularına.
Buluttan yastıklara değmedi mi başın.
Kimler çaldı yüreğinden sonsuz umutlarını.
Hangi zalim elin izi durur teninde
Sevginden mi yaralandın çocuk...
Yaşamının anlamıydı o, sımsıkı tutunduğun.
İçindeki anılarda kendin olanı bulduğun.
Açlığın, berdoşluğun, mutluluğun.
Seni sen yapanlığın.
Dövünerek aradığın köşe, bucak.
Özlemlerin eksikliğiydi belki de yoksulluğun
Âlem dediğin konar göçer bir handır.
Adem dedikleriyse, değersiz San'dır
Toprağı, nebatı, börtü böceği.
Alem-i cihanda, canda canandır.
Mürşitin ziyası kabından taşar.
Neydi insanlara cellatlığı sezdiren.
Katletmek bedenle değil,
Ömür çarkı döndükçe de kıyılır insan.
Güven ,sevgi, sadakat.
Dürüstlük vardı diyorum, doğruluk...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!