Mutluluk uzaktır kimi insana.
Gün ile ay arası mesafeler sığar sanki araya.
Öylesi sayılı zamanla sınırlı mutluluk.
Bir elin beş parmağını geçmez gibi.
Oturup adam akıllı
toplayıp saysan hani.
Gök yüzünde uçuşan
Serseri bir kuş olsam
Tutup ta Güneşin yüreğine dokunsam.
Kavursa bedenimi.
Ben güneşle yoğrulsam.
Sevgi, şu koca evrenin anahtarıdır.
Emekle beslenen mutluluk toprağında
Umut tohumlarının çiçeğe durmasıdır
En karanlık anında sevgiyi çoğalt içinde.
Umudunu yitirme kaldır eğilen başını
Öyle güzel gülüyordun ki.
Sen güldükçe geceyi okşayarak geçen
Gün doğuyordu gözlerimden.
Sen ağlayınca
Kurşini gök misali
Griye dönüyordu göz yaşım.
Cocukça bir sevinçle çırptı ellerini
Dedi ki
Uzamaya başladı baksana saçların baksana.
Dedim ki
Sevmiyorum aynaları
Sevmiyorum Şubat'ı
Adaletsiz hükümlerin.
Yürekten can kopuşların
Özlemlerin kavuşamadığı
Ayrılıkların zamanı.
Düşmanımdan da beter celladım.
Hayat denen yalana niye doğdum, niçin vardım.
Mazlum olan dururken, arsız, soysuza kondun.
Söylesene bu dünyada sen beni mi unuttun?
Yürek yanar,dil söylenir nafile.
Axx benim kızıl fistan bezenmiş minik dostum.
Varsın incinsin yüreğim
Acın kadar ağla.
Yaran kadar ah çek.
Benim yaram, haksızlıkla boğuşan yanımdı hep.
Hak neydi, , doğru kimdi.
Güneşim söndü, bırakta ben yanayım.
Herkes kendi eliyle boyar.
Dünyasının rengini.
Ha siyah olmuş, ha gri.
Gökkuşağı çizzende
Varmı başka benzeri.
Gah mecnun gah deliyim, sevdanın hapsindeyim.
Korlaştıkça yandığım, benliğim sende kalmış.
Kelepçede ellerim,prangada ayağım
Bu esir hallerimin sureti sende kalmış.
Hüznümün kaybolduğu, yüreğimin can bulduğu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!