Fikran Ünal 2 Şiirleri - Şair Fikran Ünal 2

Cok üzülüyorum
Ağliyorum bağırıyorum
Kivraniyorum
Anlatamiyorum kimselere
Çok yanlizim coook
Beni bende dinleyip çozecek kimsem yok

Bak yine sızlayandır senin yüreğin
İsteyerek kaybedilmez sevdiğin
Gönlüne düşmüş damla dediğin
Ne yapsan nafile unutulmuyor

Dünün güzeli olsun istediğin

Sanırmısın ki bir sen yaşadın dünyada
Bir tek sen sordun sorguladın
Baktın anlam kattın yaşattın
Oysa bilmediklerimizi de arırariz
İzlerine rastlarız bir dağın eteğinde
Ya da bir ormanın derinliğinde

En azından el öpülüp kuçaklaşma var
Sokaklarda aileler topluca gezmese bile
En azından facebook var haberleşecek
Ne hissettigimi insanlar bilmese bile

Acımasız olan insanlar degil ki

Çok eskilerde bıraktık gençliği
Kimine can olduk kimine canan
Okul yılları şarkısı dinlerken büyüdük
Belki de bir satır şiir verdik
Sebep olduk anılara saklandık
Yıllar geçti ne duyguyu bıraktık

Ömrümde unutmam içim kırılmış
Gönlüm hem sana çok darılmış
Sanki benim için büýük aldanış
Vefa bilir misin ey sevgili

Dertlerin içinde erimiş kalmış

Oy benim güzel gözlü annem
Beni hiç mi özlemedin sen
Koparak çıktım ya
Unuttun mu teninin
En derinliğinden
Gel diyorum annem gel.

Bir zamanlar biz de gençtik
Evler içinde umutlar ektik
Dış dünya güneşle birlikte gitti
Ay ile birlikte aydınlandı geceler
Minderlerde dede sohbetleri
Kirli lambaların isleri vurdu

Geri dönüş içe doğru yara sarmaya
Bir ışık sızmış karanlığa
Bir açık yer bulmuş sıcaklığın izi
Bozulmuş olmasın yıkık olmasın
Nerde oluştuysa onu bulmaya
Ve gülün en güzeli içte yeşeren

Gök gümbürtüsüdür içinin sesi
Sağnak sağnak yağar şarkılara
Seni bulutlarda besleyip salıverir
Hırçın rüzgarlarda savrulursun
Her sözde coşkulanır mutlanırsin
Toprağa kavuştuğunu sanırsın