Fikir Hapishanesi Şiiri - Yakup Günel

Fikir hapishanesinde sıkışıp kalmış,
Dört duvar üzerine geliyor, daralıyor adeta.
Beyninin içini kemiren cevapsız sorular...
Alır onu bir o yana bir bu yana.

Fikirleri müebbet hapis olmuş zihninde,
Saklı kalmış düşünceleri eriyor gitgide.
Gün yüzüne çıkmayı bekleyen bir eser misali...
Paslı kaldı o kuytu yerde.

Bir dalga esti zihninin her bir noktasına,
Aldı götürdü ordakileri Kaf dağına.
Terk etmeye çalıştıkça arttı zihnindekiler,
Eriyor düşünceleri yana yana.

Bazen gelir aklına unutmak istedikleri,
Teker teker siliniyor zihninden sevdikleri.
Öyle korkunç, öyle karanlık bir yer ki orası...
Aylarca yıllarca uğramıyor hiç birileri.

Özgürlüğü altın kafesteki kuşa benzetir,
Gösterişli bir hayatın arasında gidip gelir.
Zihni ona tezat, duyguları düşman...
Çıkamıyor bu gelgitten artıyor çelişkileri.

Düşünceleri sisli bir hava gibi,
Duyguları siyahın içindeki bir beyaz gibi,
Arafta sıkışmış kalmış ne yapacak bilmiyor,
Zihnini serbest bırakmış akıyor akışında.