Fidanlara Yanmak Şiiri - Ömer Tural

Fidanlarla Yanmak

Aylarca yandım fidanlarla susuzluktan,
Belki de alıştım bu yangına, dayandım.
Dostluğun çölleşen toprağını,
Güvenin yok oluşunu anladım.

Her gülene yüzümü döndüm, kandım,
Nafile çok, çok aldandım.
Belki de bu yüzden fidanlarla beraber,
Kökümden sökülüp, yok olup yandım.

Görüyorum dünya hemhâl içinde,
Zulüm ister devletlerden devletlere olsun,
İster bir şahıstan bir şahsa...

Ben zulme, iki yüzlülüğe, haksızlığa,
Sunanlara karşı aldandım, yandım.
İşte bu şiirdir, dizilir oldu satırlara,
Acının da bir lisanı varmış, anladım.