Fidan Aykut Şiirleri - Şair Fidan Aykut

Dün gece eski bir dostun davetsiz misafiriydim.
Şaşırdı beni görünce.
Biraz utangaç, biraz çekingen;
'Ben geldim' dedim, vefasızlığımı unutturmak için sessizce.

Işıl ışıl minarelerinden yükselen ezan sesleri karşıladı önce yüreğimi.

Ağaçlar soyunmuş,
Denize gökyüzünün aksi vurmuş.
Deniz gri,
Bulut gri,
Yüreğim gri...

Yine gri bir İstanbul sabahı.
Korkuyla sarılmışım; duygularıma, umutlarıma, heyecanlarıma.

Telaşlı bakışlarla görmeye çalışıyorum;
Yemyeşil çimenleri en değerli mücevherlerden bile değerli kılan çiğ tanelerini,
Özgür ve mağrur uçan martılara yolaçan bulutları,

İstanbul ağlıyor;
Sevdaları tüketmiş ayrılıkların üzerine,
Yeni doğan güneşe veda eden ayın üzerine,
Uyuyan bebeğine siper olan ananın üzerine,
Tomurcuk gülün, sararan yaprağın üzerine,
Toprakta yatanların geride kalanların üzerine,

'Doğanın sırdaşını,
Yalnızlığın tanımını,
Yaşam kaçağını tanıyormuşsun' dediler,
'Tanıyormuşsun da bizden saklıyormuşsun.'

' Ben mi?' dedim, 'O da kim?'

26 yıllık ömrümde ilk kez;
Biri beni böylesi sevdi,
Böylesi değer verdi.

26 yıllık ömrümde ilk kez;
Anamdan başka biri bana 'Canım',

Kumsala yaklaşan her dalga coşkuyla taşıyor beni sevdalıma,
'Sonunda' diyorum, 'hep beklediğim özlediğim buluşma'.
Derken kaçınılmaz son geliyor ve yeniden derinliklere yol alıyorum.
'Merhaba' diyorum, aşina olduğum tanıdık bir ayrılığa.

Çaresiz yüreğime soruyorum;

Sana Yeni Cami' deki güvercinleri hediye ediyorum,
Eğer görebilirsen.
Rüzgarın ıslığını, yaprakların şarkısını hediye ediyorum,
Eğer duyabilirsen.

Sana 'Feride' yi hediye ediyorum,

Kapat gözleri
Ve dinle yüreğini.

Hiç durmaksızın oynaşan
İki sevgiliyi aratmayan,
Etle tırnak gibi

Her şey bir tek sözcükle başladı ve bitti.
İnsan;
Bir tek sözcükle açtı gözlerini dünyaya,
Ve yine bir tek sözcükle son verdi yaşam yolculuğuna.

Bir tek sözcükle 'merhaba' dedi yürek sevdaya,