Geceye bir mum daha yaktım
Sadece seni yadetmek için,ama
Biliyorum hiç umut yok
gelmeyeceksin..
Sensizliği anlatmaktan nasıl da yoruldum..
Susturulamayan sessiz nidaları gecenin tanıklığında
tabiri caizse bile bile bir yitiş bu eksilme,asabiyetle göz-gözü görmüyor
sıcaklığına hasret daha kaç gün-gece,kaç zaman geçecek..?
artık kendi sesimi bile duyamıyorum..
Hangi düşün kucağındasın ve hangi karanlıklar saklıyor seni..?
Ve nicelerine sarıldı yürek,
her defasında yeniden yine inanarak..
sarsan zamandı, sarsılan bilinmeyen,
yolunu kaybetmiş yalnız bir ruh..
Geriye kalan, sadece gökyüzüne ulaşmaya çalışan,
Nihayetinde hayat;
dışardan bakıldığında tozpembe görünen
içerdeki kasırgaları saklayan ve eriten
hazmı garip, hızlı bir metabolizma ama yaşıyoruz
sahibi olduğumuzu sandığımız, oysa yegane emanetimiz..
I
Hali hazırda birikmişken hasretin
nasılda özlerdim ''narin ellerini''
Verdiğin dayanılmaz aşk ile;
kırbaçlarken ruhumu sen ey sancı!
Aklımın en naif yerinde saplanıp kalmışsın
kıpırtı yetiyor yitirmeme..
Olmadık şeyler düşünüyorum
ihtimali yok bazen de saçma/sapan
olmuyor atamıyorum, kurtulamıyorum
1.
Uyuşmuş bir yürekle yaşıyor artık
öyle sessiz,hissiz,tepkisiz..
y/amalı sevdalarda bıraktı
ruhunun herbir parçasını,
Uslanmaz,soğumaz bu yürek boşuna bekleme,
Bir görünüp,bir kayboldun ama yetti
cesaretle bütün renklerini sundun,
Öyle duru,saydam benliğini serdin
gözlerimin önüne gördüm,büyülendim..
Bir mendil olsa şimdi
gözlerime dolan
ve sen olup dökülen bütün renklerini
silip götüren bir mendil olsa..
Yüreğimdeki senli yaralara sürsem, acaba iyileştirir mi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!