Feyza Muhurlu Şiirleri - Şair Feyza Muhurlu

Kendime her döndüğümde soruyorum;
üzüldün ağladın olmadı
sevindin,bazen de güldün
en başa döndün,olmadı yine..

Hayat sorgusunda yoruldun işte

Martılar siz izlendiğinizi bilr misiniz?

Özgürlerdir, semâların efendisi gibi süzülürler büyülü kanatlarıyla
tam da hatırladığım gibi, İstanbulum gibi düştüler seyrime..
Özlediğimi duyup gelmişler geçit yaptılar az önce gözlerimin önünden,
sanki selâm getirdiler kim bilebilirdi ki sevdiğimi senden başka..

Yoksa bunca şiir nasıl yazılırdı adına,
hangi gökyüzü yeterdi hasreti anlatmaya,
ve hangi şehir alırdı taşıdığın yükleri,
yeditepesinde saklar kimselere göstermezdi...

Ve ben,engin denizlerini,kimi özlerdim

Akıl'dışı bir intihar halidir bu,içinde herşeyi silen
Aşktan yana zerre barındırmaya korkan
sınırındaki ince çizgide kalmaya mahkum olan..
Unuttu ne varsa düşleri de dahil..

Umutları ayışığına bıraktı

Aslını unuttun yine,oysa asalet doğuştandır,sen bilmezsin..
Asıl'ı kalan sevdayı elbet birgün yaratan indirecektir yeryüzüne
hiç hesapta yokken,incitilmeyi sen nereden bileceksin..
Aslında doğanın tabiatına terstir bu düzen..

Alışmak ne zordur ve hep yeniden,sıfırdan başlamak

Isınamadığım rahatsız eden uykularımda
yalnızlıklarım dizboyu dile gelmiyor
Uslandıramadığım isyanlarımı bile susturdum!
Sana gelmek için en amansız dertlerimle yüzleşiyorum..
Pembe düşlerim yok benim hiç olmadı ki;
ama bilmediğin kimselere göstermediğim hüzün savaşçılarım var benim..

Sarıldığım yalancı baharlar, ne çabuk gelmeden tükendi
Alacasında kaldığım, O gökyüzünden eser yok şimdi
Kapkara bir gece, yıldızlara küs ama hala ay/a sevdalı
Kırılgan susuşlarda, hüzün yorgunu yüreğim..

Susarak konuşuyorum aslında, başka bir dil sanıyorlar

Bütün iç'dökümlerimi görseydin,
isyanlara gerek yok derdin hem,
belki yerinde olsam ben de derdim..
Sen sakın üzerine alın'ma..!

Tedariksiz çıkmıştım yola,hepsi bu;

Sonsuzluğa uzanan yollardan geçtik,
Kimseler yoktu yanımızda yalnızdık yine..
Bir içimin sızısı, bir de yüreğimle..

Denizlar aştık uçsuz bucaksız boğulmaktan son anda kurtulduk..
Düş/tük arada dizlerimiz parçalandı,saracak biri de yoktu durmadan kanadık..

Bazen, bazı zam/anlarda
işte o tekdüzeliğe düştüğümüzde
durmuşken yaşam ve bir dal kımıldamıyorsa..
Her ihtimali denemeli
hayat bir düzene girmiyorsa
tutup ellerinden yol göstermeli..