Yıl bindörtyüzelli üç mayıs yirmi dokuzdu,
Fatih Sultan Mehmed Han günlerdir uykusuzdu.
İstanbul’un surları sökülüyordu taş, taş,
Tarihe geçmemişti böyle kutsal bir savaş.
Arslan gibi levendler coştukça coşuyordu,
Ya Allah narasıyla ölüme koşuyordu.
Şanı Yüce Peygamber övmüştü, methetmişti,
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
