Fesih Çelik Şiirleri - Şair Fesih Çelik

hayat;
dolu dizgin koşan
azgın bir kısrak gibi,
uçarcasına akıp gidiyor...
hızla gerilerde kalan;
dostluklar,

Bir fındık kabuğu
Hafifliğindeki günlerimiz,
Hoyrat rüzgarlarda,deli dalgalarda,
Battı,batacak çizgisinde iken
Yararı yok,yol gösteren deniz fenerinin! ..
Gelip geçen zamanda,

Ve gece dokundu usulca
Zamanın ruhuna
Biraz yavaşla diye fısıldadı
Çünkü mevsim Eylül dedi….

Tutuşacaksa
Geceler tutuşsun..

Geceler karanlık
Geceler soğuk
Geceler aymaz

Hüzünlü bir öykü gibi
Usul,usul yağıyor yağmur
Saçlarımı okşar gibi,
Yüreğime bir teselli verir gibi
Çisil,çisil dökülüyor yağmur…

Bu sabah
Güneşe bandım mısraları
Deniz koktu efkarım
Deniz koktu cıgaram

Şimdi,avuçlarımda,

Hangi uğursuz bulut,
Toplayıp getirdi
Cehennem ateşini.
Tutuştu ellerim..
Ferman çıkarmış buyurgan
Her yerde devriyeler

Gün olur,
Delişmen bir tay gibiyim.
Pegasus’un kanatlarında,
Güneşe çiçekler sunarım.
Yıldızların tozunu alırım.
Omuzumda candaşım,

Havar,havar çığlığımı
Sen duymadın
Kimse duymadı.

Döne,döne aradığımı
Sen bilmedin

Görmelisiniz;
Gönül bahçemdeki laleleri.
Çiçekleri duru mu,duru.
İçten mi,içten duruşu.
İncitilmesinden korkarak,
Titreyerek veririm suyu...