Feryadımı Duyabiliyormusun

Yorgun bakışlarım, kaybolmuş bir pusula gibi,
Sarsılıyor bedenim, rüzgârın acımasız oyunu gibi.
Gecenin ayazı, ruhumun çıplaklığına vuruyor,
Yaralı kalbim, müebbet bir hüzünle duruyor.

Bir soluk kadar yakın, yıldızlar kadar uzak,
Yine yalnızım, gecenin dipsiz karanlığında bak.
Yıldızlar sönük, gökyüzü sensizliğe ağlıyor,
Buğulu gözlerim, seni boşlukta arıyor.

Yağan her yağmur tanesi, bir gözyaşı misali,
Tutabilir misin, içimdeki sel olup taşanları?
Sevdanın kokusu, bir körlük gibi sarıyor beni,
Biliyor musun, bu hasret beni boğuyor?

Uykusuz geceler, bitmeyen bir yangın gibi,
Yüreğimin feryadı, duyuyor musun yankısını?
Alevler içinde bir yalnızlık, sönmek bilmeyen,
Bu çığlığı, duyabiliyor musun, söyleyen?

Belki bir iz kalmıştır, eski anılardan,
Belki bir ses duyulur, uzak diyarlardan.
Umutsuzluk seli, ruhumu yutarken sessizce,
Senin adın yankılanır, içimde gizlice.

Artık mecalim yok, dayanacak gücüm yok,
Son bir feryat bu, içimde sensiz bir boşluk.
Bu son çığlığım, sana ulaşır mı bilmem,
Feryadımı duyabiliyor musun, bilmek isterim.