Yalnızım...
Geceleri gökte gözüken tek yıldız gibi yapayalnızım...
Kendi gücümle parlamaya, az da olsa ışık vermeye çalışıyorum. Yeter mi ki! ...
Güneşin ışıklarının tâuzaktan gözüküp beni sabaha mahkum etmesine az kaldı. Belki bu son saklanışım, belki bir daha asılı duramayacağım gökyüzünde...
Güneş sen ol;
İster kendinden verip yaşat beni, yaşat geceyi,
İstersen göm beni yok olmuşluğa...
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta