Ferman Onundur Şiiri - Kasım Kobakçı

O dilberin, bir anlık nigâhına yandık,
Gönül mülkünü bil ki, talanına kandık,
Ezel meclisinde, bu sevdaya inandık,
Fermân onundur, bizlerse susarız ancak.
*
Mey meclisinde, sâkî kadehleri sundu,
Aşk şarabıyla, ruhumuz ebedî dondu,
Her damlası, kalbe bir kor alevi koydu,
Fermân onundur, bizlerse susarız ancak.
*
Rakîbin gölgesiyle, geceler zehroldu,
Haset ateşinde, ciğerimiz kavruldu,
O yâr ki, ağyar elinde bir gonca güldü,
Fermân onundur, bizlerse susarız ancak.
*
Gamzesi oktur, her bakışı yara açar,
Cefa etmekten o şuh, hiç vazgeçmez, kaçar,
Zalimdir, âşığın kanını her dem saçar,
Fermân onundur, bizlerse susarız ancak.
*
Feryâdımız arşa dek, yükselir bilinmez,
Akan gözyaşımız, derya olur silinmez,
Bu derdin çilesi nedendir, hiç sorulmaz,
Fermân onundur, bizlerse susarız ancak.
*
Vuslat ümidiyle, bu canımız tükendi,
Ayrılık kılıcı, boynumuzu eğdirdi,
Hicran şerbetiyle, sabrımız çoktan dindi,
Fermân onundur, bizlerse susarız ancak.
*
Gülşen içre sen bir gülsün, bizler bülbülüz,
Gah dikenindir, gah visalinle güleriz,
Aşkınla, gece gündüz hep feryat eyleriz,
Fermân onundur, bizlerse susarız ancak.
*
Kaderdir dedik, sevdanın hükmüne girdik,
Devâsı olmayan, illete gönül verdik,
Cefayı lütuf bilip, önünde baş eğdik,
Fermân onundur, bizlerse susarız ancak.
*
Pervaneyiz, şem'ine koşarak döneriz,
Ateşin vuslatıyla, severek söneriz,
Varlığımızı yoluna, kurban ederiz,
Fermân onundur, bizlerse susarız ancak.