Ferman Karaçam Şiirleri - Şair Ferman Ka ...

Aşk bu
yağmur dayanmaz bu bahara

Bulutlar ince ve narindir
ve bulutlar tanır sevgiliyi
döker mercan kuşlarını

Tazele baharını
Yağmur yağsın başaklara
Bir ırgat yürüsün
Toprak kokan zifiri gecelerde

Tazele baharını

Ay ışığı kahvende
Türkülere boyandı bir yüzünde gül açtı
Ötekine ay düştü

İçtim ayı yüzünden
gülümsedin denize

Vakte gergef gibi düşen Eylül yağmurları işliyorum.

Kadehimde donuk ve körpe bakışı sonbaharın.

Kandil yanıyor, gece ışılıyor.

Kura’da çocuk
Buz üstüne yalın konduruyor
Ağzını
Yırtık urbalar içinde bozgun
kordan öfke gözleri
Yoluyor buzdan dalgalarını

Sen yoksun
İstanbul’da yağmurlar kurşun gibi
İşliyor bedene

bahar safran, sular katran
deniz zifir

Kan yürüyor incecik damarlarından yapraklara,

sevda sözleri fısıldıyor rüzgar çam fidelerine

ki onlar har'lanmış gül tomurcukları arasından

Akıt gözlerini tel örgülerden
Ak gel mavi mavi
Sız derinlerden
Durdur mevsimleri gelmesin nisan
Kır kanatlarını
Sensiz zamanın

ıslık çal
geceyi böl
boynuna dola
sesini duy gözlerimin damla damla
zeferini tut, eriyip yitme, diren sen o'sun
aç kapını

Zarafet kaçırdım zülfüne kondu
bir gül yaprağında hayalin dondu
bu hangi makamsa gönlüm hûn oldu
o sevdalar saçan nağmelerinden
Sen güldün de gecelerim ağardı
kristal yüzünden güneşler doğdu