Bilmezdim,
Yaşamın yitirmekten zor olduğunu.
Öğrendim,
Ölümün Yaşamın eşi olduğunu.
Yanı başımdaki sevda pınarım,
Aşkınla yanıp berduş olduğum,
Sensiz bir günü haram ettiğim,
Eksik kalıp beni sensiz eyleme.
Manalarında bir sır bulduğum,
Eylül bu,
Hüzün mevsimin adı.
Bir rüzgârın esintisi ardınca,
İllaki yaprak dökecek.
Yağmur yağmış gözlerinden,
Yanakların toprak kokuyor.
Seni Kimler üzdü böyle,
Hüznün ufku aşıp beni buluyor.
Sormaya cesaretim yok!
Beyhude yalanlar dillerde dolaşır olmuş,
Her baş kendine buyruk olmuş,
Gönül saltanatı talan olmuş,
Ne diyelim ; Yüz kızarır gönül hicap,
Bir eyvallah yeter olmuş.
Ne yollar gördük,
Yokuştu birazda patika.
Bazen taşa değdik,
Bazende insana.
Ama o yolların sonu,
Aklına her geldiğinde değil,
Hasretin kalbini yaktığında gel.
Aşk kokan mevsimin baharında değil,
Kışın zemheri soğunda çıkta gel.
Bir yudum kahve ile anlat bensizliği,
Hiç bitmeyecek dua,
Ömür boyu sürecek sevda,
Bahar kokan şarkı gibisin.
Dün gibi geç,
Yarın gibi ulaşılmaz değil,
İnsan insanın gönlüne değer,
Değdiği şekilde sever.
Kimi rüzgara benzer,
O bir demdir gelir geçer.
Bir gülüşün vardı,
Yaşanacak bir ömre bedel.
Unutmuşum,
Gülmediğim için değil,
Güldüremediğimden seni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!