Ferdi Aydın Şiirleri - Şair Ferdi Aydın

Gerçek nedir?
Sözlerimizin içine sığdırabildiğimiz hisler mi,
Düşünceler mi, utangaçça bekleyen direnişler mi?
Yoksa suskunlukla yankılanan, dişlerimizi kamaştıran serzenişler mi?

Harfler dar geliyor içimde,

Huzur kalbimin sustuğu yerdir

İstanbul, iki kıtanın kalbi…
Bir yanı tıkır tıkır atan,
diğer yanı tekler belki.

İstanbul, deli bir karmaşa…
Ağlayan, umutsuz yüzüne

Aldı nasibini kelam-ı inciden muradına herkes.
Kader ise düşer avucuna koca deryada bir çakıl.
Değdi sesini saatlerce beklemek tutunca bir nefes.
Erdi bilinmezin sırrına dudaklarından gafil akıl.

Sanma ki ah-u vah etmez hep bir cevap bu garip fikir.

Hiçbir şey mutlak doğru değildir;
sadece şimdilik yanlışlanmamış olanlardır onlar.

Mutlak bilgiye yönelmiş sorular,
sınavını geçmiş cevaplarla yetinir;
bir süreliğine sustururlar susamışlığı.

Hiçbir şey, hiçbir şey değil!
Bakıp durduğum bütün bu optik gösteri bir illüzyon bile değil; çünkü yanılsama,, en azından yanlış bir varlığı ima eder. Yanılmadığımı biliyorum,,,hiçbir şey yok.
Sigaram kül tablasında, külden kusursuz bir çubuğa dönüşürken bile hiçbir şey olmadan izliyorum zamanın akışını. Gerçekten çok güzel.
Zamanın entropik yapısı, benim antropik yapıma işliyor.

Dinliyorum…

Düşünmeye başladığımda her şeyi bir anda bitirdim.
Düşünce bitince her şeyi bir anda yitirdim.

Evrenin o uçsuz bucaksız,
duraksamaya bile izin vermeden genişleyen varlığında
her şey değişir…

Dünya döner,
Güneş sistemi savrulur Samanyolu’nun kütle çekiminde;

Co , sahibi ona ilk kez bağırdığı için korktu,, minik kuyruğunu kıstırdığı gibi koltuğun altına kaçmaya çalıştı ama artık o koca götü koltuğun altına giremiyordu. köpeğin sahibi durumu fark etti ve gidip ona biraz sevgi gösterdi.
Sesini hayvana, sözünü insana yükselt, sesi işiten hayvanı, sözü işiten insan sakinleştirir.

Göstermediğin kısımların yalnızca bana özel güzelliğin
Ne kadarın görünürse o kadar azalır bana göre özelliğin.