Ferat Ali Şiirleri - Şair Ferat Ali

Rose gül bana, bırak talih dilsiz kalsın,
Kaderin yolları isterse kararsın.
Senin gülüşün ömrüme yeter,
Gerisi boşlukta kaybolsun.

Herkesin elinde bir taş var
Ama nereye atacağını bilmiyor
Oysa eskiden taş düşmana atılırdı
Çok şey değişti
Düşman içimize girdi
Şimdi taşı

Aşk rüzgarları
Her ne kadar
Batıyı göstersede
Kalbim hep doğudaki
Tek aşka
El salladı

Hep boşa kürek çektim
Tek boşa çekmediğim kürek
Kitaplar içinde çektiğim kürek

Kedi fareyle oynardı bir zamanlar,
Şimdi robot fareler var—
Onlar kedilerle oynuyor.

Bir soykırım var
Bak gökyüzünde
Uçan kuş bırakmıyorlar

Bir kıyım var
Bak denizde

Bir kadın yapmışlar
portakal hüznünden,
mandalina teninden —
dilim dilim ayrılmış

Anıtlar dikildi kahramanlara, zaferleri hatırlansın diye…
Ama bir şey eksikti: kahramanların eşleri, yetim kalan çocukları, sessizce unutuldu.
Gözyaşları taşa kazınmadı, dualar havada kaldı.
Oysa onlar da bir parçasıydı savaşın,

6 şubat
bir babanın
unutulmayan hikayesi

Nereye gidiyoruz
kimse kalmadı arkamızda
önümüzde de
bizden başka kimse yok.