Anıtlar dikildi kahramanlara, zaferleri hatırlansın diye…
Ama bir şey eksikti: kahramanların eşleri, yetim kalan çocukları, sessizce unutuldu.
Gözyaşları taşa kazınmadı, dualar havada kaldı.
Oysa onlar da bir parçasıydı savaşın,
Gövdesinden kopan kalem
Göğe dönük bir yaprak çizdi
Mürekkebi kurumuş zamandan
Rüzgâr bile okuyamadı
Elime kan bulaştı
Yüzüme kan bulaştı
Kardeşlerime kan bulaştı
Yurduma kan bulaştı
Bize bulaştırdığınız
bu kanlarda boğulasınız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!