Ferat Ali Şiirleri - Şair Ferat Ali

Bir baba ağlıyor
Laf ile anlatamadığı derdini
Göz yaşıyla anlatıyor

Hallâc’a fırlatılan taş değil,

Güzel kimdir ?
Bir anneye göre çocuğu
Bir öğretmene göre öğrencisi
Bir sofiye göre şeyhi

Yolunu kaybetmiş
Güzel günler
Yolunu kaybetmese
Gelmez miydi ?

Bilmem haberin var mı ?

Seni sevmişim

Gökyüzüne o kadar
Aşıktı ki
Başını maviyle örterek
Hasret giderirdi

gömüldüğümüz yerde
sessizliğin elleriyle büyüyor çiçekler
bir zamanlar bizdik toprağın titrek soluğu
şimdi gölgemiz bile

Gül açtı dallarda, rüzgârla seher,
Toprakta canlandı binbir güzel yer.
Hızır’la İlyas buluştu derler,
Baharın özüdür bu kutlu zafer.

Her şeyde bir hikmet aradım,
İstanbul’da hikmet ararken seni buldum.
Sende hikmet ararken aşkı tattım,
Aşkta hikmet ararken vuslata vardım,

Kuşlar gökyüzüne sığmış
Balıklar denize sığmış,
Çiçekler toprağa sığmış
İnsanlar dünyaya sığamamış