Kitap var, deniz gibi geniş,
Her sayfası sonsuz bir keşif.
Kitap var, dalgalarla yarışır,
Bulut dolunca
Taşımaz yükünü
Yağmur olarak atar
İnsan dolunca
Taşımaz yükünü
Ruhumuz çiçek açsın diye
Çiçek aşısı yapan
Bir şair vardı
Bir Didem Madak vardı
Bir kalbin var
Sevmek için var
Ya üstündeki
Dikenler kime
Zarar vermek için var
Güldür gözlerin,
Karanlıkta solan kırık bir gül,
Akan gözyaşı,
Dikenlerin sessiz kanı,
Bak yoksun
Dokunuyor bana yalnızlık
Oysa olsaydın
Yalnızlığın haddine mi
Adam sordu
Bir böcek mi olmak lazım
insanın gerçek
dönüşümünü görmek için ?
Evet dedi
Frans kafka
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!