Bu gün burdayız yarın nerde oluruz bilinmez
Biricik Annemizi de yolcu ettik bu sene
Mutluluğumuz, gökyüzünde kayan yıldızlar
Kalan sadece sen ve ben, birde çocuklarımız
Çok uzun gibiydi hayat Zaman ne çabukta geçti
Nice yükler taşıdık birlikte
Nice acılar yaşadık bilmeden
Olabildiğince mutluluklar yaşadık seninle,
Kavuşmalar ayrılıklar.
Mutluluk denizinde yelken açtık,
En verimli çağımızda hayallerimiz öldü.
Ne zaman rüyadan uyanıp gerçekle yüzleşiriz.
Bu dağlar bu ovalar bu deniz bizim.
Ve bu insanlar bizim...
Unutmalıyım artık seni, tüm sevgilerime inat
Avareler gibi yok olup gitmeliyim çöllere
Kalbimi dilim dilim doğrayıp atsamda önüne
İnan tek bir söz söylemem, Sen mutlu ol diye
Artık bana yasak, sana ulaşmak mutlu olmak,
Burada kalmadı kalmaya bir sebep,
Ufukta kaybolup giden bir gemi gibi,
Usul usul ayrılıyorum bu limandan.
Attım denize tüm ihanetleri ve sadakati
Bıraktım idealleri, bıraktım sevdiklerimi.
“En çok babam kızar” derdi, kızlarım
Aslında babaları onları çok sever
Hayatında hiç ağlamayan baba bile
Kızlarının yokluğuna dayanamaz.
Katı yüreklidir, hiç ağlamaz derler
Babalar kızlarından ayrılınca ağlar
Ne zaman ümitsiz çaresiz olsan,
Yukarıya bak tanrım seninle.
Bir çınar ağacı bulursan sırtını dayan
O çınar her seni anlar…
Değermi gözünden akan yaşlara
Musevi kardeşim, al sana bir gül.
Serpiştir tüm insanlığın üstüne.
Belki onlarda nasibini alır sevgiden,
Çünkü,barış ve kardeşlik herkese.
Pişman olmak getirmez gidenleri.
Bir çaresiz yaşlı adam
Aşık oldu genç bir kıza
Konuştu onunla havadan sudan
Utandı söyleyemedi...
İçinde bir ateş
Yandı kavruldu...
İşte kuş misali uçup gittin
Ait olduğun yere
Ben yine umutsuz,ben yine çaresizim
Yelken açtım yalnızlığa,
Dostum oldu kanadı kırık martılar.
Sayın Gildirlioğlu Bu şiir size ait olup olmadığını mesajla sordum ancak sonuç alamadım. Bu şiir gerçekte kime ait olduğunu yazarsanız sevinirim. Çünkü bu şiir sizin yaşınızdan da eski..