Aynaya vuran aksimde,
Ve nice başlangıçlarada biten hayatımın,
Son resmini yüreğimle çektim.
her tarafta aynalara yansıyan yüzüm
beni gördüğün yerde tanıma artık
biri sever biri sevmez her tarafta ölüm
kendi bildiğinde beni arama artık...
tanımadığım sokaklara yerleşirken zaman
yaşlandı bende kalan yarımlar
sende olan yenilerle birlikte
çayımın şekerinde eridi tüm karlar
masada duran fotoğrafının güneşinde...
seni sevmekten mi pişmanım
zaman tükenmekte gitmek zorunda zaman
hergeçen olaylardan
farkında mısın?
son güneşti parlayan
haylaz yaşamdı sende kalan
Resimlere bakıp bakıp
İstanbul ne düşünüyorsun?
Gözlerinden yaşlar akıtıp
Neye üzülüyorsun?
Bitmedi mi ağlamalar
yeni doğmuştu o zamanlar karşı komşumuzun bebeği
mevsim ilkbahar
aylardan Mayıstı
ilk defa sonsuza kadar mutlu olmayı diledim kendim için
senin için dilemem gereken bir şey var mıydı
varsa da aklıma gelmedi o an için...
Hayal meyel hatırlarken sonunda buldum
Galiba annem yalan söylemiş
Ben ve ruhumda ki herşey bu şehirde doğmuş
Yalnızlıklar ülkesinden gelen bir mevsimin güneşide
Galiba bugünlük benim şehrime doğmuş
İnanır mısın?
Bir gün umutların bitince
Kendini bir boşlukta hissedince
Her şey sana boş gelirse
İşte o zaman ölebilirsin
Hayatın anlamsızlığını yitirince
Herşey gidiyor
Arabalar,insanlar ve ben
Herşey zamanı gelince bitiyor
Yaşam gençlik ve sen
Bir zaman sonra unutuluyor herşey
Anılar,fotoğraflar
Mayıs sıcağı bir güneşte yolculuk
Belki bu gece yarısı,başkasının hayatını almışız
Sonbahar mevsimini bırakırken yoksul hayata
Kucağımızda uyuyan ölümle hepimiz yalnızız
İhtiyaç molası veren bir tesiste duran otobüsümüz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!