Cehennem
Ne büyük acıdır çaresizlik,
Bütün yaşamakların içinde.
Hani zordur ama kabullenmesi,
Farzet ki küfrettin,
Çelişki
Ölümden neden korkar insanlar?
Neden mezarlıktan geçememek?
Servilere ısınamamak neden?
Ve
Boğazıma kadar battığım
Bir bataklık gibi yokluğun...
Çırpındıkça daha da çok çekiliyorum
SANA...
Çocuk gibisin deyip duruyorlar sadece.
Sormuyorlar ki neden?
Saklambaç oynarken kaybolan beni bir bulabilsem,
Salıncakta sallanıp duran hayallerimi de alıp,
Büyüyeceğim ama...
Seni öyle sevdim, öyle sevdim ki
Sevgisizlige dair ne varsa
Silindiler dünyadan.
Savaşlar barıştı
Kin,nefret utandı
Bir çocuk gülüşü...
Öyle çoksun ki
Çokluğunun çokluğunda çoğalıyorum...
Çimen oluyorum,
Toprak oluyorum
Sen açıyorum çiçek çiçek.
Öyle çoksun ki,
Yüreğim, kağıttan bir uçurtma,
Yorgun ayaklarım peşinde..i
Bir salarım ipini
Hele uygun rüzgârı görünce,
Değmeyin ötesinde keyfime.
Kâh kaybolur mavilerde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!