Padişahın doğanı kaçmış padişahtan.
Cahil ve sevgisiz bir kocakarıya.
Kocakarı elinde olmuş bin pişman.
Uzak kalmış Hakk sözünden Kur’an’dan.
Her işte bir hayır vardır.
Akıllı kişiler, önlem alır,
Sonucu da Allah’a bırakır.
Dilemeli hep Allah’dan hayır.
Hakkımızda ne hayırlıysa,*
Bir gün Ebucehil elinde sakladığı taşlarla,
Gelip, şu soruyu sordu Resulullah’a.
Madem peygamber olduğunu söylüyorsun.
Bil bakalım elinde ne saklı bu kulun.*
Peygamberimiz dedi ki,
Ebucehil bir gün dedi ki Peygamberimize,
“Benî – Haşim’de* rastlanmadı senden çirkinine.”
Peygamberimiz de dedi ki,
“Ey Ebucehil*1, Ey haddini aşan, Ey kötü kalpli olan,
Yine de doğru söyledin yok sözünde yalan.”
Mesnevide bir eşeğin kuyruğuna diken batmış.
Diken çıkarma usulünü bilmeyen eşek tepindikçe,
Diken kuyruğuna daha da batmış da batmış.
Bir bilene sormayı bilmemiş.
Acıdan inledikçe inlemiş.
Bir dostunun cenazesinden,
Dönmüştü Peygamberimiz.
Evine geldiğinde,
Karşıladı onu, Ayşe annemiz.*
Sürdü ellerini Peygamberimizin,
Halife Ali düşmanının üzerine yürüdü.
Onu alt edip de, tam kılıcıyla öldürecekken,
Düşmanı onun yüzüne tükürdü.
Öfkeden kıpkırmızı olan Ali, kılıcını attı.
Düşmanı buna çok ama çok şaştı.
Halife Ömer’in zamanında bir yangın oldu.
Yangın her şeyi yalayıp yutup, yakıyordu.
Kovalarla su ve sirke döküyorlardı ama,
Baş edemiyorlardı, her yeri saran yangınla.
Dediler ki:”Ey Halife Ömer,
Bu hikâyede işleniyor, kaza ve kader.
Bakalım Mevlana bu konuda ne der.*
Sefere çıkmaya hazırlanıyordu Süleyman.
Dedi “Ey kuş ahalisi toplan.”
Tek tek hünerlerini dinledi, onlardan.
Hud Peygamberin çizdiği çizgi de,
Şeyban-ı Râî’nin çizdiği çizgi de*,
Aslında Allah’ın ipidir.
O ipe sarılan Hakk’ın hakiki habibidir.
Çizilen daire Hablullahdır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!