Ellerin soğukluğundaki acı çaresizlik nedir ?
Sessiz ve bir o kadar ihtişamla kavrulan
Rabbime yakardığım her anın kefareti
Arsız sancıların sonu nereye gider böyle bilinmez
Kalmışsa yaşam umudu gönlümden süzülmüş
Yaşamayı anlamlı kılan dosta değecek ömür
Dostta anlam bulunca tomurcuklanan buğday taneleri
Kurumuş su kuyularından fokurdayan su damlaları
Bin defa ölümden bir defa doğmanın yüzümde ki tebessümü
Varlığının, varlığa kattığı parlak bir ışıltı
Acaba gece beni bilir mi ?
Bu adam neden vurgun tozlu gök yüzüne
Neden bekler kimsesizce yıldızları
Ne anlatır o ışıldayan gözler
Ah gece ne anlar halden
Onun fıtratında vardır yıldızlar
Ne senden öncesi ne de senden sonrası
Sadece gözlerindeki varlığımın yansıması
Tek isteğim bir gölge misali
Ne başkası ne de başka zamanı...
Tüketilmiş ömür nedir ?
Pes etmek ne katarmış insana
Ne kaldıysa bizden bıraktık onları da
Savaşımız sona erdi
Kazandı karşımıza ne geçtiyse
Zafer sevinçlerinin uğultusu
Gözlerinin geceye örtü olduğu kederimde
Varlık ve yokluğun ince telinde
Sen ki ölüm yıldızım
Işığınla nurladın yalnızlığımı
Cennet bahçesinde gözlerin gözlerime
Neyleyeyim bende olmayan seni
Ermedikçe gönül bahçelerine
Ravzanın serin sessizliklerinde
Esmeyen sevda rüzgarlarını neyleyim
Tesirsiz gönül buluşmalarından geriye ne kalır
Vahlar, vedalar son bir kez geriye bakışlar
Ölmek doruğuna erişmek nedir bildim
Uçurumlardan serince süzülmek vadilere
Doğrulmaya çalışmak sessiz sancılarla
Gözlerin gördüğü son nedir bildim artık, lakin
Yaşamak doruğuna erişmek nedir bilemedim
Ellerinin ellerimde narince süzülmesi
Hayat suyundan içmeden
Anılarıma bir nebze dudaklarından
Nabzını hissetmeden gitmek
İstanbulun gecesinde izlemeden seni
Fatihi olamamak gönül sarayının
Ellerinde vermeyecek olmak son nefesi
Çıktım dağlara kopardım çiçekleri
İndim derelere
Daldım her kuyuya
İçtim her sudan yoksun
Vadilerde süzüldüm rüzgarda hissettim
Sokaklara indim sessizlikte dinledim seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!