Fatih Efe Şiirleri - Şair Fatih Efe

Dışarda kar yağıyor mevsim ağrazlığında,
Ben içimde ayarsız mevsimler yaşıyorum.
Bilmem! kim nerede, ne durumda...
Ben düşüncelerimin ayazında çıplak kalıyorum...
yârdan üşüyorum...
Yalnızlığım yarsızlıkla yoğrulurken Erzurum'da,

Müjganın okdur, kaşların bir yay gibi
Düş de seni öyle gördüm ben vallahi!
Onbeşindesin sanki; siman ay gibi,
Görünce salavat verdim ben vallahi!

Tane tane benlerin var o yüzünde

Yağmur var
yine bu akşam
yine dün gibi
İçimi ürperten bir yağmur,
Yere düşen damlaların sesi
Yankılanıyor sen diye..

Bir şiir kadar uzaksın
Bir kalem kadar yakın.
Aklımdan parmak ucuna
Gidip gelen yakınımsın...

Fatih Efe

Yalnızlığım yine insan içine çıktım seninle,
Cadde cadde sokak sokak gezdim,
Bıkıyorum arada senden.
Sahil kalabalıklarına karışıyorum,
Deniz kalabalıklarına bakıyorum,
Gökyüzü kalabalıklığını izliyorum...

Bu aralar canım ayrılık çekiyor!
ayrılmayalı bayağı oldu sevgilimden.
öyle özledim ki ayrılmaları
öyle özledim ki çekip gitmeleri,
ne menem şey bu yalnızlık!
herşeyi özlüyor insan, ayrılmayı bile...

Bundan gayrı Ben ve hayat
Sen ise ''ve'' bağlacısın...

Yalnızlığım bugüne kadar sürsün
Heyacanım yarından sonraya,
Bir umut ektim gönül tarlama
Ya bir Sevda büyür içimde
Ya da ezberlediğim yerden devam ederim.
Bir umut var işte yarına

Bugün,
Biraz oturdum, Seyr-ü sefer eyledim,
Eski yaşlarımı gördüm parkda;
ya onbir ya da onikisindeydiler,
Benim yaşımdan çok farklı oldukları kesin!
Onlar mutlu

Köhne zaman; günleri koynuna alıp
Her güne bir başka ayrılıklar katıp,
Mevzisini tenimize yapıp yapıp.
Lahzayı bozup bozup, gösterir yıllar...

Ne yaparsan yap gizler olur herşeyi,