Seni aradığım sokaklara tekrar arkadaş oldum.
Yine geçiyorum yakınlarında bir yerlerden.
Eskiden bir an görebilmek için dualar ederken,
Şimdi mutluluğuna el açıyorum seni beklerken.
Göremesem de seni, içim biraz soluk alıyor.
Seninle aynı şehri paylaşmak bile bana yetebiliyor.
Göz göze gelebilir miyiz senle hiç?
Uzanacak kadar yakın olur mu ellerim ellerine?
Anlatmaya çalışabilir miyim şu saçma hallerimi?
İçimdeki sensizliği silebilir miyim karşımda sen olunca?
Dilim de tutulur mu kalbimle yarış edercesine?
O an gelirse inanabilir miyim gerçek olduğuna?
Bir gün gelmeli içime,
Gözyaşlarımı sermeli ayaklarının altına,
Avuç avuç dolmalı mucizeler yüreğime,
Bir gün gelmeli...
Şiir olup akmalıyım hayalinin içine.
Bazen insan sıkıntılara bile dost olabiliyor,
Yaşamı çoğu zaman onunla paylaşıyorsun.
Sevdiğini düşünürken her anı sıkıntılarla doluyor,
İmkansızlar elini bırakmıyor,ona sarılıyorsun.
Mucizelerle hayalleri yarıştırıyor,
Ben hep sonbaharda aşık oldum.
Baharı yazı hayallerle doldurdum.
Sonra bir sonbahar günüydü yine,
Hayal kırıklığında sarardım, soldum.
Ben hep sonbaharda yağmurlarda boğuldum.
Bana bakarken yüreğinden, sakın ölümden.
Ölümsüzlük aksın ağlarken bile gözlerinden.
Ölümlü dünya gibi olmasın ki gözlerin,
Ben seni,
Sonsuzluk bittikten sonra da görmek isterim.
Sen sözleri olmayan bir beste,
Ben boşluğa haykıran bir sürü kelime.
Bir gün buluşamazsak eğer,
İkimizde de kalacak hep eksik bir şeyler.
Sen zamanını kaybetmiş bir saat,
Sen vardın her damla suda,
Suya yansımış yeşiller gibi,
En görkemli papatyalarla bezeli,
Rüyalardaki cennet misali,
Gerçek yaşamı lütfeder,
Gözlerdeki yaşlar, aslında yaşamdır,
Hiç mi anlamadın sen, süzgeç mi sandın kalbimi?
İlk günkü kadar, ilk nefesim kadar içimdesin.
Gözlerini ömürlerime katmak isterken ben,
Hiç mi göremedin sen, hayalinle duran kalbimi?
Son günüm kadar, son nefesim kadar içimdesin.
Toprağa düşerim ben, bitmez bu kaderin sonu.
Gözlerin kalbimi tehdit etmeye bu kadar zorunlu muydu?
Zaten çelimsiz nefeslerle yaşadım hep.
Seni biraz düşünmeye kalksam, tökezleyip durdum.
Halbuki mucizeleri beklemek gibi bir kabiliyetim vardı benim.
Neden öldürmüyorsun ki, hazırım, öldür işte, dedim hep.
Ama yok, biraz yokluğumu dilesem, sendeleyip durdum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!