Fasıl Şiiri - Zehra Balsatar

I. Ümit: Hicranın İzinde

Bir yanda ümit, bir yanda mahrumiyet,
Sîneme mahfuz, huzur ile hüzün iç içe…
Gözlerimde gizli bir damla yaş,
Sükûtun içinde, derûnî ve ince.

Rüzgâr savurur hayâlleri semâlara,
Menzilim uzun… İçimde nâr gibi yanan izler.
Kalbimden süzülür mecnûnâne bir sevda,
Sen yoksun, hissiyatınla yaşar bu gönül gizler.

Şifâ ararım, yüreğimde saklı bir hicran,
Geceler tevessü eder gamı, sabahlar müşkil gelir.
Hayâl kırıklarından örülmüş tahayyüller,
Yine de istimdâd ederim ümide
İnkisâr etsem de pes etmem
Gözlerimde mahfî bir aşk, derûnî ve latîf,
Sîneme nakşolmuş, kimse bilmez, kalır hâfî…

II. Fasıl: Hicrânın Gölgesinde

Geceler mehtâba sığınır, kalbim gamla dolu,
Her nefes bir ah, her hatıra firkatin yolcusu.
Âheste âheste geçer zaman, lâkin izlerin bâkî,
Sükût içinde kaybolur, gönlümdeki sedâ-i eski.

Bir mektup yazsam kalemle değil, yâdigârla,
Her harfi, hasretinle işlenmiş bir nâğme olurdu.
Gönlümde bâki kalan o mahzun tebessüm,
Zamânın bile silemediği bir aşk sûretidir şimdi.

Serâp mısın, yâhud kaderin bana hicâbı mı?
Sensizlikle örülmüş bir levha gibiyim, nazlı ve kırık.
Her dua, isminde mühürlü… her anı, seninle mühmel...

III. Fasıl: Kavuşma Ümidiyle

Tan vaktinde titrer yıldız, gönlümde bir niyâz,
Belki bu seher, vuslatla dolar hicranlı avâz…
Ufukta beliren her ışık, sanki senin nûrun,
Her dua, seninle başlar; isminde biter her huzûr.

Bir tebessüm hayâl ederim, gözlerinle uyanan,
Kalbim, o ânı bin defa yazar, hatırâtına sığınan.
Sensizliğin dîvârı ince ince çatlar içimde,
Bir kavuşma düşer içime…
Lûtuf olur belki bir günde.

Sözlerinle dirilir mevsimler, bahar hâl olur kalbimde,
Gel ey yâr, gülşen seninle açılır her hâl ü mâhîde…
Ne gam kalır, ne de dert... bir selâmın kifâyet,
Sensin gönlümde yazılmış en latîf âyât…

IV. Fasıl: Teslimiyetin Sessizliği

Lâkin zaman sabit değil, rüzgâr dönmez her dem,
Beklemek de bir secde, sükût ise en derin kelâm…
Gelmediğin her an, kabullenişin aynası,
Ve ben...
Kaderin kalemine boyun eğmiş bir dilsiz mısra.

Vuslat bir hayâl idi belki, bir seyyâl nâme,
Ama aşk, vuslatsız da aşk…
Teslim olmuş gamda mâna.
Kalbim artık şikâyeti değil, şükrü bilir,
Sensizliğe değil, seni sevmeye sadâkatle direnir.

Ey yâr… her şey seninle başladı,
Ve seninle mahfuz kaldı şu kalbin kıyısında…

Zehra Balsatar
Kayıt Tarihi : 5.7.2025 01:30:00