farzet ki hiç ayrılmadık
ne düşman oldu bana martılar
ne de adını ezberlettim hoyrat esen rüzgara...
farzet ki hiç ayrılmadık
ne gözlerim ağlamaktan kızardı
ne de yüreğimi kanattım...
farzet ki hiç ayrılmadık
ne kaldırım taşlarında oturup gelmeni bekledim
ne de gökyüzüne bakıp seni diledim...
farzet ki hiç ayrılmadık
son kez değilde,
ilk defa sarılıyormuş gibi uzun uzun sarıldık,
dudaklarımız seviyorum demelerimizden utandı,
ellerimiz ilk kez kavuşuyormuş gibi birbirinden hiç ayrılmadı,
farzet ki koca bir yalandan başka bir şey değildi ayrılığımız...
farzet ki hiç ayrılmadık
ne sen unutmaya yeltendin beni
ne de ben başka birine dokuna bildim...
farzet ki hiç ayrılmadık
ve sende benden başkasını hiç ama hiç sevmedin...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta