Fermanlarla dolu gönlüm
Asıp kesti bütün sevgileri
Rest çektim sevgililere... Esgeçtim sevgileri
Umutlarım vardı onlarda fermanlarla yok oldu...
Karman çorman oldu bu yürek... Kan gölüne dönmüş
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta